Οι 6 βασικές προϋποθέσεις που πρέπει να έχει ένα παιδί πριν ξεκινήσει η διδασκαλία γραφής είναι:
- Η ανάπτυξη των μικρών μυών της παλάμης
- Ο οπτικόκινητικός συντονισμός
- Η ικανότητα του να πιάνει σωστά το μολύβι
- Η ικανότητα του να σχηματίζει ομαλά τα βασικά σχέδια, όπως κύκλους και γραμμές
- Η αντίληψη γραμμάτων, που συμπεριλαμβάνει την ικανότητα του παιδιού να αναγνωρίζει φόρμες ή να βρίσκει ομοιότητες και διαφορές.
- Ο προσανατολισμός στη γραπτή έκφραση που περιλαμβάνει την οπτική ανάλυση των γραμμάτων και των λέξεων καθώς και τη διάκριση δεξιού αριστερού.
Οι προγραφικές ασκήσεις είναι αναγκαίες, για την εκμάθηση των γραμμάτων και των αριθμών. Σκοπός τους είναι να θεμελιώσουν και να εδραιώσουν στο παιδί την κατάκτηση της εικόνας του γράμματος αλλά και της αλληλουχίας των κινήσεων που απαιτούνται προκειμένου αυτή να αναπαραχθεί. Το παιδί, για να κατακτήσει πλήρως την κίνηση και την χειρονομία της γραφής, χρειάζεται να ισορροπήσει τις μυϊκές του δυνάμεις και να χειριστεί με ευλυγισία κάθε άρθρωση του χεριού. Η εκπαίδευση αυτή πρέπει να έχει ήδη αρχίσει πριν το παιδί πάρει μολύβι στο χέρι του.
Ένα παιδί είναι έτοιμο για τη γραφή όταν έχει αναπτυχθεί ικανοποιητικά στον οπτικό, κινητικό, αισθητηριακό και αντιληπτικό τομέα. Ο επαρκής συντονισμός της λεπτής κίνησης, δηλαδή των κινήσεων της άκρας χείρας, είναι επίσης απαραίτητος για το σχηματισμό γραμμάτων με ακρίβεια.
Από τα 5 τους χρόνια τα παιδιά θα πρέπει ν’ αρχίσουν να εκτελούν τις ασκήσεις σε φύλλο χαρτιού πάνω στο τραπέζι. Συχνά ειδικά τις πρώτες φορές το πιάσιμο του μολυβιού είναι αρκετά χαλαρό. Για να το βελτιώσουν, τα παιδιά πρέπει ν ‘ αποκτήσουν αρκετή μυϊκή δύναμη και ευλυγισία των αρθρώσεων. Οι παραπάνω ασκήσεις βοηθούν σ’ αυτό.
Πηγή : Δημοτικός Οργανισμός Υγείας και Κοινωνικών Θεμάτων (ΔΟΥΚ)
φύλλα εργασίας: ο ζωηρός μαθητής της πρώτης
- προγραφικές ασκήσεις; ....αντίλογος
"..Παλιότερα ήταν διαδεδομένη η αντίληψη ότι τα παιδιά θα έπρεπε να"συνηθίσουν να κρατούν το μολύβι", να το χειρίζονται δηλαδή, μέσα από ασκήσεις χάραξης γραμμικών και κυκλικών σχημάτων πάνω σε προδιαμορφωμένα επαναλαμβανόμενα σχέδια, ενώνοντας τελίτσες ή μικρές γραμμές. Οι πράξεις αυτές ακριβώς λόγω της απουσίας νοήματος για τα παιδιά (τα σχέδια είναι αφηρημένα και δεν ανήκουν σε κάποιο νοηματοδοτούμενο πλαίσιο) καταντούν είδος αγγαρείας. Και μάλιστα, ενώ θα περίμενε κανείς ότι, όσο τα παιδιά γεμίζουν σειρές και ασκούνται περισσότερο, το αποτέλεσμα να είναι καλύτερο, στην πράξη βλέπει το αντίθετο: προς το τέλος στις περισσότερες περιπτώσεις τα προγραφικού χαρακτήρα επαναλαμβανόμενα σχήματα γίνονται όλο και πιο πρόχειρα, κακοφτιαγμένα. Επιπλέον προγραφικές δραστηριότητες κατά τις οποίες ενώνοντας μικρές γραμμές σχηματίζεται μια εικόνα που όμως είναι από την αρχή εμφανής, περιορίζουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του παιδιού χωρίς επιπλέον να έχουν καμιά σχέση με τα ίδια τα γράμματα. Η εξάσκηση πρέπει να γίνεται με τη χρήση του πραγματικού κώδικα και σε νοηματοδοτούμενο πλαίσιο.
Για τον καλύτερο χειρισμό του μολυβιού, μπορούν να πραγματοποιούνται δραστηριότητες εικαστικού χαρακτήρα, όπου το παιδί εξασκείται ελεύθερα στο σχεδιασμό σχημάτων, πάντα μέσα σε ένα πλαίσιο με νόημα. Θα μπορούσε, για παράδειγμα παράλληλα με την πρώτη ενότητα του σχολικού βιβλίου της Α΄ τάξης, να δημιουργηθεί ένα ομαδικό βιβλίο με θέμα την παραλία. Στο πλαίσιο αυτό ο/η εκπαιδευτικός μπορεί να ζητήσει από παιδιά να σχεδιάσουν με γραμμές τα σπίτια του γειτονικού χωριού, με καμπύλες τα κύματα της θάλασσας, τα πλοία που περνούν με τον καπνό του
φουγάρου τους, τα σαλιγκάρια της παραλίας..."
πηγή εδώ
